Wezwanie do zapłaty niezapłaconej faktury
Pierwszym krokiem jest wystosowanie monitu, który ma na celu uregulowanie należności. Wezwanie do zapłaty jest standardowym działaniem mającym na celu skłonienie dłużnika do dobrowolnej spłaty zadłużenia przed złożeniem pozwu sądowego. W takim monicie należy jasno określić szczegóły długu oraz termin, do którego należy go spłacić. W dokumencie tym powinny znaleźć się informacje dotyczące niespełnionego zobowiązania, wysokości długu oraz działań, jakie zostaną podjęte w przypadku braku spłaty w ustalonym terminie. Monit o zapłatę zaleca się wysyłać listem poleconym lub doręczyć bezpośrednio dłużnikowi.
W sytuacji, gdy dłużnik ignoruje monit, warto rozważyć skorzystanie z profesjonalnych usług windykacyjnych lub wsparcie prawne, które mogą wesprzeć w przygotowaniu odpowiedniego wezwania i nadzorowaniu dalszych działań. Jeżeli dłużnik wciąż unika spłaty, krok następny to złożenie pozwu sądowego. W takim wypadku korzystne jest zaangażowanie adwokata lub radcy prawnego, który pomoże przygotować pozew oraz będzie reprezentował sprawę przed sądem. Ważne jest, aby w pozwie wskazać, że podjęto próbę polubownego uregulowania zadłużenia poprzez wcześniejsze wezwanie do zapłaty, co jest dowodem na próbę rozwiązania sprawy bez konieczności angażowania sądu.
Czym jest Postępowanie upominawcze?
Postępowanie upominawcze jest procedurą prawną, która umożliwia szybką windykację długów lub egzekwowanie innych zobowiązań majątkowych, takich jak roszczenia niezapłaconych faktur. W ramach tego procesu, sąd automatycznie rozpatruje możliwość wydania nakazu zapłaty bez konieczności zgłaszania takiego wniosku przez powoda.
Sąd nie wyda jednak nakazu zapłaty, jeśli z treści pozwu wynika, że dług jest ewidentnie nieuzasadniony, na przykład gdy dana faktura została już uregulowana, twierdzenia dotyczące faktów są niejasne, lub spełnienie roszczenia wymaga od drugiej strony świadczenia wzajemnego.
Nakaz zapłaty staje się formalnym dokumentem umożliwiającym egzekucję długu, gdy staje się ostateczny, co ma miejsce, jeżeli pozwany nie złoży sprzeciwu w terminie dwóch tygodni od otrzymania nakazu. Po uzyskaniu statusu prawomocnego, nakaz umożliwia wystąpienie o nadanie klauzuli wykonalności, która jest niezbędna do rozpoczęcia procedury egzekucyjnej. Warto również zauważyć, że w przypadkach, gdy kwota roszczenia nie przekracza 20 tysięcy złotych i sprawa nie podlega pod jurysdykcję sądów okręgowych, możliwe jest skorzystanie z bardziej uproszczonej formy postępowania upominawczego.
Gdzie skierować pozew o nieopłaconą fakturę?
Pozew należy złożyć zanim upłynie termin przedawnienia roszczenia. Procedurę tę można przeprowadzić w sądzie rejonowym lub okręgowym. Przed zainicjowaniem postępowania sądowego konieczne jest określenie, który sąd ma kompetencje do rozpatrzenia sprawy, zarówno pod kątem miejsca, jak i rodzaju sprawy.
Sąd właściwy ze względu na miejsce, to ten, który posiada kompetencję terytorialną do rozpatrzenia sprawy. Zazwyczaj jest to sąd w okręgu, gdzie mieszka pozwany, na przykład dłużnik.
Z kolei właściwość rzeczowa sądu, czyli to, czy sprawa należy do kompetencji sądu rejonowego czy okręgowego, zależy od rodzaju i wartości przedmiotu sporu. Na przykład, w sprawach majątkowych, gdzie wartość sporu przekracza 75 tys. zł, w pierwszej instancji sprawę należy skierować do sądu okręgowego. W pozostałych przypadkach, zwłaszcza przy mniejszej wartości przedmiotu sporu, sprawy zwykle trafiają do sądu rejonowego.
Co powinien zawierać pozew?
Pozew o niezapłaconą fakturę to dokument formalny, który inicjuje proces sądowy w sprawie długu. Musi on spełniać określone wymogi formalne, aby został prawidłowo rozpatrzony przez sąd. W pozwie tym należy dokładnie wskazać dane osobowe lub firmowe obu stron konfliktu, w tym miejsce zamieszkania lub siedzibę oraz adresy korespondencyjne. W przypadku przedsiębiorców wpisanych do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej konieczne jest podanie adresu do korespondencji z tego rejestru.
Pozew powinien również zawierać dane o przedstawicielach ustawowych lub pełnomocnikach stron, jeśli takowi występują, a także zasadniczą treść wniosku lub oświadczenia z odpowiednimi dowodami potwierdzającymi przedstawione fakty. Niezbędny jest również podpis strony składającej pozew lub jej przedstawiciela. Dodatkowo, dokument ten musi zawierać wykaz wszystkich załączników dołączonych do pozwu.
W pierwszym piśmie takim jak pozew należy szczegółowo opisać przedmiot sporu, wskazać miejsce zamieszkania lub siedziby i adresy stron, ich przedstawicieli ustawowych oraz pełnomocników. Wymagane jest także podanie numeru PESEL lub NIP powoda będącego osobą fizyczną lub numeru w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) lub innym odpowiednim rejestrze dla powoda będącego podmiotem gospodarczym.
W pozwie konieczne jest dokładne sformułowanie żądania, w przypadku spraw majątkowych – określenie wartości przedmiotu sporu. Należy również przedstawić fakty uzasadniające żądanie oraz, w razie potrzeby, uzasadnić właściwość sądu. Powinna być zawarta informacja o ewentualnych próbach mediacji lub innych metodach rozwiązania sporu pozasądowo, a jeśli do takich prób nie doszło – wyjaśnienie przyczyn.
Pozew może także zawierać wnioski dodatkowe, takie jak zabezpieczenie powództwa, nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, przeprowadzenie rozprawy zaocznie wobec powoda, a także wnioski proceduralne mające na celu przygotowanie sprawy do rozprawy, w tym wezwanie świadków, biegłych, żądanie dostarczenia dokumentów przez pozwanego, czy zażądanie przedstawienia dowodów znajdujących się poza sądem.
Opłaty związane z założeniem sprawy o niezapłacone faktury
Inicjacja postępowania sądowego wymaga uiszczenia opłaty sądowej, bez której sąd nie rozpocznie żadnych działań. Opłata ta jest zróżnicowana i zależy od wartości przedmiotu sporu, umożliwiając adekwatne dostosowanie kosztów do wielkości roszczenia. Wysokość opłaty sądowej kształtuje się następująco:
- 30 zł dla roszczeń do 500 zł,
- 100 zł dla roszczeń od 501 zł do 1500 zł,
- 200 zł dla kwot od 1501 zł do 4000 zł,
- 400 zł dla sum od 4001 zł do 7500 zł,
- 500 zł dla wartości od 7501 zł do 10 000 zł,
- 750 zł dla roszczeń od 10 001 zł do 15 000 zł,
- 1000 zł dla roszczeń od 15 001 zł do 20 000 zł.
Opłatę sądową można uiścić bezpośrednio w kasie sądu, dokonując przelewu na konto sądu lub poprzez zakup znaków sądowych na oficjalnej stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. Dodatkowo, składając w sądzie pełnomocnictwo, należy uiścić opłatę skarbową w wysokości 17 zł, chyba że pełnomocnictwo jest udzielone najbliższym członkom rodziny. W przypadku, gdy pozwany przegra sprawę, zostanie on obciążony kosztami związanymi z prowadzeniem sprawy sądowej, co obejmuje zwrot poniesionych opłat sądowych.
