Elementy decyzji podatkowej – na jakiej podstawie są wydawane decyzje podatkowe?

Spis treści

Zgodnie z przepisami prawa, każda decyzja wydana w sprawie podatkowej powinna zawierać określone elementy. Ich pełne wyliczenie zawiera art. 210 Ordynacji podatkowej. Należy pamiętać, że poszczególne składniki decyzji podatkowej mają różne znaczenie dla jej skutków prawnych. Brak niektórych elementów decyzji podatkowej może stanowić drobne uchybienie, niewystępowanie innych – przesądzać o podstawach do uchylenia całego rozstrzygnięcia.

Obligatoryjne elementy decyzji podatkowej

Do obligatoryjnych elementów decyzji podatkowej, które określa się mianem jej minimum, zalicza się po pierwsze oznaczenie organu, który wydał konkretny akt. Niezbędne jest tutaj wskazanie jego pełnej nazwy oraz siedziby. Ponadto każda decyzja podatkowa powinna obowiązkowo zawierać wskazanie jej adresata. Chodzi więc o precyzyjne określenie osoby, na którą nałożono obowiązki lub której przyznano uprawnienia. Decyzja podatkowa powinna również zawierać rozstrzygnięcie istoty sprawy, zwane osnową. Jest to kwintesencja każdego aktu, odnosi się do klarownego wyjaśnienia adresatowi nałożonych na niego obowiązków lub przyznanych uprawnień. W rozstrzygnięciu powinny zostać powołane konkretne normy prawa, na których organ opierał się wydając decyzję podatkową. Ostatnim niezbędnym elementem każdego rozstrzygnięcia jest również zamieszczenie w nim podpisu osoby upoważnionej do działania w imieniu organu.

Elementy decyzji podatkowej, których wadliwość nie przesądza o bezwzględnej nieważności decyzji podatkowej

Przepisy Ordynacji podatkowej nakazują zamieszczanie w decyzjach podatkowych daty ich wydania. Zasadniczym tego celem jest wskazanie stanu prawnego oraz faktycznego jaki obowiązywał w chwili wydania rozstrzygnięcia. Pożądane jest również zamieszczenie w decyzji podatkowej podstawy prawnej jej wydania, którą należy rozumieć jako precyzyjne określenie jednostki redakcyjnej przepisu prawa. Zasadniczym elementem jest również zamieszczenie w decyzji podatkowej uzasadnienia. Powinno ono zawierać ustosunkowanie się organu podatkowego do zaistniałych w sprawie faktów oraz ich znaczenia w kontekście powołanej podstawy prawnej. W decyzji powinno znaleźć się również pouczenie podatnika o przysługującym mu trybie odwoławczym lub możliwości złożenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Zasadą jest w tym wypadku, że w sytuacji zamieszczenia błędnego pouczenia, zastosowanie się do niego adresata decyzji podatkowej nie wpłynie negatywnie na jego sytuację prawną. Przykładowo, jeśli organy podatkowe w pouczeniu decyzji wskazały, że odwołanie należy wnieść do jednostki, która faktycznie nie jest właściwa do rozpoznania sprawy w drugiej instancji, przedłożenie przez podatnika odwołania w takim organie nie będzie wiązać się z uchybieniem terminowi.

Podsumowanie

Zgodnie z brzmieniem art. 210  Ordynacji podatkowej, każda decyzja podatkowa powinna zawierać: oznaczenie organu podatkowego, datę jej wydania, określenie strony, powołanie podstawy prawnej, wskazanie rozstrzygnięcia wraz z jego uzasadnieniem, pouczenie o trybie odwoławczym oraz podpis osoby upoważnionej. Braki elementów wskazanych powyżej są różnie traktowane przez prawo, niekiedy skutkują uznaniem decyzji jako nieważnej.

Jarosław Ziobrowski

Jarosław Ziobrowski

Adwokat, założyciel Ziobrowski Tax & Law. Posiada ponad 15 lat doświadczenia zawodowego, specjalizuje się w sprawach sądowych i postępowaniach podatkowych. Dwukrotny przewodniczący Sekcji Prawa Podatkowego przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. Współautor książek „Zarządzanie ryzykiem podatkowym” oraz „Odpowiedzialność karna skarbowa członków zarządu – praktyczne sposoby jej ograniczenia”. Autor wielu publikacji oraz artykułów.